Soldaten weg uit.....

Als soldaten uitgezonden zijn om in andere landen te vechten, kun je er vergif op innemen dat vroeg of laat er een beweging op gang komt die vindt dat het weer tijd wordt om hen terug te roepen.
De argumenten om wel te blijven verdwijnen stap voor stap naar de achtergrond, er vallen doden en vooruitgang wordt niet of nauwelijks geboekt.
Het kabinet moet vandaag of morgen een beslissing nemen over Uruzgan en de meningen zijn verdeeld. Een kabinetscrisis dreigt. Links wil weg, rechts wil bijven. Ook dat is van alle tijden.
In de jaren zestig speelde de Vietnamoorlog. Uiteindelijk hebben de Verenigde Staten zich terugtrokken na aanhoudende protesten waarachter zich steeds meer mensen schaarden.
Flowerpower werd het ook wel genoemd met als hoogtepunt het Woodstock Festival in 1969.
Country Joe McDonald zong zijn protestsong en wij als middelbare scholieren vonden het prachtig.
Nog spannender vonden wij, toen een docent door de marechaussee van school werd gehaald omdat hij een oproep, om voor zijn dienstplicht op herhaling te gaan, had geweigerd vanwege diezelfde Vietnamoorlog. Korte tijd later verdween hij helemaal van school nadat hij een groot spandoek uit het raam van de klas had gehangen met de tekst “Johnson moordenaar”.
In de problemen komen als je niet volgens de spelregels voor je mening uitkomt zorgde ook toen voor forse problemen.
Waarin die tijd wel afwijkt van de huidige maatschappij is de sfeer waarin dit alles plaatsvond . Nu zie ik veel ernstige en zorgelijke gezichten, toen was protesteren vooral een feest . Er heerste ook een onwaarschijnlijk optimisme dat de wereld onder invloed van de hippiecultuur wel even zou veranderen. Dat bleek achteraf wel wat naïef te zijn.
Wel word ik nog steeds vrolijk als ik naar filmpjes uit die tijd kijk.



P.S. Martijn, jammer dat je nog zo jong bent, anders had jij het ook allemaal mee kunnen maken.