Bij leren 2.0 wordt direct een beroep op ons gedaan om actief deel te nemen aan het leerproces. Dat is even wennen. Sommigen springen er direct enthousiast op in, anderen zijn wat terughoudend, willen een afwachtende houding aannemen, maar dat lukt slecht bij een cursus als 23Dingen.
Gewend aan een duidelijke rolverdeling van de spelers op het toneel aan de ene kant en wij als toeschouwers in de zaal aan de andere kant, roept dit nieuwe leren weerstand op. Is het internet wel veilig genoeg? Ligt straks mijn hele hebben en houwen niet op straat? Ik heb helemaal geen zin om mijn persoonlijke ervaringen wereldkundig te maken. Waarom moet ik ineens delen met collega's. Dit soort gedachten zullen wel herkenbaar zijn, denk ik.
Blijf ik toeschouwer of kruip ik af en toe ook in de rol van acteur, dat is de vraag voor ieder van ons persoonlijk.
Ik denk wel dat we met z'n allen het meeste leren als luisteraars af en toe sprekers worden, lezers ook aan het schrijven gaan en toeschouwers op het podium klimmen.
6 opmerkingen:
Ha Bas, het is zeker herkenbaar. Eerlijk gezegd moet ik bij veel dingen die gebeuren de laatste twee weken denken: zet ik het op mijn blog of niet. Maar tot nu toe verbaas ik me echt over de kwaliteit van de stukjes en de blogs, er gaat een wereld voor me open. En de titel van jou pagina kan binnenkort: "(blogs) lezen is gewoon lekker ontspannend" of kom je ook nog aan boeken lezen toe?(wilde bijna schrijven ECHT lezen, aiai het zit diep)
Wat ik niet verwacht had blijkt toch zo te zijn. Ik vind het eenvoudiger om te reageren op stukjes van anderen dan zelf iets nieuws op te starten.
Wel herken ik wat Corien zegt, dat je wel telkens denkt, zal ik hier over bloggen.
Maar of je nu voornamelijk reageert, of zelf iets begint. het belangrijkste is dat er een gesprek op gang komt over een onderwerp. Met ook nog de mogelijkheid om te "spreken" met mensen die je niet regelmatig ziet. Je kunt wel snel even ideeën uitwisselen of eens een stelling poneren en dat is winst.
Wel moet daarvoor de groep die met elkaar in gesprek is uit een redelijk aantal mensen bestaan. Dat zie ik ook wel als een rol van de coach. Mensen motiveren om aan de slag te gaan en vooral uitproberen.
Belangrijke winst van deze cursus zou inderdaad zijn als de kringetjes collega's doorbroken en vergroot worden en het gesprek op gang blijft. Communiceren zonder daarvoor van te voren een ingewikkelde communicatiestructuur te hoeven bedenken. Wel zo makkelijk.
Als je wilt weten hoe mensen achter dingen van jou kunnen komen typ dan je naam in bij Google. Zo kwam ik er achter Bas, dat jij al bij Linkedln zit. Als je mijn naam in typt kom je er achter dat ik wat doe voor de kerkbode. Ik zit ook bij Hyves maar dat is afgeschermd. Dus als je niets afschermd lig je te grabbel op Google.
Nou ik heb het ook eens even gekeken via de site wieowie.nl
Ik ben er ook niet zo'n voorstander van om overal mijn naam tegen te komen op google.
Mijn naam zag ik dus wel en mijn hyves, maar voor de rest waren het andere josiens. Wat ik overigens wel weer grappig vond, omdat ik mijn naam niet vaak hoor of zie.
Maar goed, deze manier van communicuren met collega's binnen nw-veluwe vind ik wel erg leuk.
Ik hoop dan ook dat alle collega's snel de smaak te pakken krijgen.
Google je op mij, dan vind je heel wat Wilma de Jongs, maar mij alleen als lid van Bibliotheek 2.0.
Ding #23 als ik me niet vergis, dus dat scheelt.
Grappig is dat je op "Beeldresultaten voor Wilma de Jong" een foto ziet van Linda ;-)
Ook dankzij Bibliotheek 2.0 ongetwijfeld. Zoek je in Google op afbeeldingen dan komt mijn zonnige vakantiekiekje wel te voorschijn.
Aangezien onze blogs in een afgeschermde omgeving zitten voel ik me er best veilig.
Een open communicatie willen we hoop ik nog steeds. Dit is er een mooie plek voor.
Daarom mis ik een blog van Jan. Persoonlijker dan zijn bibliotheekblog, zou leuk zijn, maar dat moet hij natuurlijk helemaal zelf weten...
Een reactie posten