Het zijn beide prachtige portretten waar je lang naar kunt kijken. Wat je bij blijft zijn de ogen. Bij de één zie ik een felle levenslust, bij de ander verdriet en levenswijsheid.
Levenservaring ligt aan het verschil in oogopslag ten grondslag, denk ik. Als je hier klikt zie je het Afghaanse meisje op een foto 17 jaar later. De blik in haar ogen blijft je vasthouden, maar de felheid is verdwenen.
Het leven laat onherroepelijk zijn sporen achter.
1 opmerking:
eerst even over de foto's, de blik van het meisje 17 jaar later straalt berusting en een zekere dofheid uit ondanks dat de kleur
van de ogen niet veranderd is.
Over het kunstwerk je kan als je er naar kijkt, je niet voorstellen dat het "gewoon" plat is, je wilt de stof gewoon vastpakken en voelen. Hulde voor deze eigentijdse kunstenaar
Een reactie posten