De catalogus is er voor de klant, niet voor de collectie

Aquabrowser, OCLC, My Discoveries, WorldCat, NCC, Pica, Gelderse Catalogus; allemaal namen voor catalogi voor media. De één is wat omvangrijker dan de ander. Bij de één zoek je meer volgens een boomstructuur en de ander is meer associatief gericht.
De overeenkomst van al deze catalogi is dat het een verzameling media bevat met een duidelijke omschrijving van wat het is en waar dit te vinden is.
Dat laatste moet niet vergeten worden. Een grote omvangrijke catalogus is leuk (WorldCat bevat ongeveer 173.000.000 bibliografische beschrijvingen), maar je moet je altijd afvragen waarvoor en voor wie is de catalogus bedoeld.
In WorldCat kwam ik in vier van de vijf gevallen in de universiteitsbibiotheek van Ohio uit als vindplaats van het boek wat ik zocht. Aardig om te weten maar niet direct een instelling waar ik mijn boeken vandaan zou laten halen, als dit al mogelijk zou zijn.
Ik ben sterk voor samenwerking van bibliotheken, ook op dit gebied, maar we moeten daarbij onze werkzaamheden vooral afstemmen op het gebruik. Leners op de Noordwest Veluwe, en elders in het land, willen in 99% van de gevallen een titel lenen die zij direct mee kunnen nemen. De overigen willen wel even wachten maar niet te lang.
Een publieksvriendelijke catalogus maken waarin de Nederlandse Collectie (in wording) in zijn geheel is opgenomen lijkt me een mooi doel om naar te streven. Tegelijkertijd zal het transport van de aangevraagde media goed geregeld moeten worden.
Uitgangspunt van het Nederlandse Collectiebeleid is levering binnen 24 uur. Daar moeten we nog wel wat voor doen om dit tot een realiteit te maken. Zoek&Boek is een goed begin.
Teveel is in het verleden de aandacht gericht geweest op het juist beschrijven van de collectie. Het vinden van media zal gemakkelijker gemaakt moeten worden door meer zoekingangen mogelijk te maken.
De catalogus is er voor de klant en niet voor de collectie.