Wat al even in de lucht hing, is nu definitief, Sony stopt met de verkoop van walkmans in Japan.De productie was al in april gestopt en de laatste oplage ligt nu in de winkel. In Nederland zijn deze draagbare cassetterecorders al bijna niet meer te krijgen.
De walkman kwam in 1979 uit en is dus 31 jaar geworden. Deze informatiedrager heeft daarmee niet de levensduur van een doorsnee mensenleven bereikt. De discmans kwamen er voor in de plaats en daarna de mp3-spelers en wellicht wordt de mobiele telefoon hét apparaat om, naast allerlei andere functies, ook naar muziek te luisteren.
Het idee van de topman van Sony was revolutionair. Hij luisterde graag naar muziek en vond de toenmalige cassetterecorders te zwaar. Door de gemakkelijk draagbare walkman kon nu overal naar muziek geluisterd worden.De walkman was niet direct een succes zoals bijv. de iphone maar toch is Sony, dankzij de verkoop van dit apparaatje een elektronicareus geworden. De teller staat nu ongeveer op 220 miljoen.
In de afgelopen decennia zijn al heel wat nieuwe informatiedragers geïntroduceerd. Nog geen enkele daarvan heeft het boek ook maar enigszins kunnen bedreigen. Met de komst van de betere ereaders en tablets als ipads krijgt het boek serieuze concurrentie. Ben benieuwd wat de levensduur van het boek uiteindelijk zal worden. Het zou zo maar kunnen dat ik het einde van het boekentijdperk nog gaat meemaken.
9 opmerkingen:
In levende lijve voor mijn ogen: een zoon luisterend naar muziek via zijn telefoon. En die telefoon is dan een afdankertje van z'n oom. Maar voor onze 15-jarige gelukkig nog zeer bruikbaar.
De omloopsnelheid van dragers neemt wel heel erg toe. En niet alleen voor muziek, maar voor alle uitingen. En inderdaad, het papieren boek zal ook wel volgen.
Ik heb er ook een gehad?.(Kan nog ergens liggen). Weet oa. nog dat hij batterijen vrat. Daarom niet te vaak doorspoelen en een terugspoelknop zat er niet op; daartoe moest je het bandje omdraaien. Dat gaf nog wel eens verwarring qua vrouwelijke logica.
:-)
Wat een mooie blogkop heb je weer! Ik had hem nog niet ;-)
@Linda en Diana: herinneringen aan de walkman heb ik ook alleen van mijn kinderen. Zelf nooit één gehad. Wij hadden inderdaad ook een batterij aan batterijopladers voor dat soort dingen.
@v/j Schrijver dezes: dank je, al een poosje niet meer gezocht, maar ik heb nog wel een voorraadje voor de blogkop.
Die Belinda Del Pesco heeft heel wat lezers vereeuwigd! Een mooie vondst waar ik gelijk flink gebruik van heb gemaakt ;-)
@v/h schrijverdezes, leuk om ook eens een aanvulling te kunnen geven op jouw omvangrijke collectie.
Ongetwijfeld kun/zul je nog vaker aanvullingen geven, want de 'lezers in de kunst' zitten in alle hoeken en gaten van het internet en ik heb het gevoel dat ik er nog maar een klein deel van te pakken heb. Ik ben al een paar 'verzamelaars' met duizenden plaatjes-van-lezers tegengekomen, maar ik vind het een beetje flauw om die zomaar over te nemen. Maar af en toe pik ik natuurlijk wel iets moois ;-)
De walkman,
In de Verenigde Staten heette de Walkman 'Soundabout', in Engeland 'Stowaway' en in Australië 'Freestyle'.
Heb ik voornamenlijk gebruikt voor het aanleren van het Bahassa Indonesia.
Ideaal (tijdens strijken, koken, file enz)
leuk om te weten:
De Duitser Andreas Pavel had twee jaar daarvoor, in 1977, een dergelijk apparaat al uitgevonden en zijn idee in verschillende landen gepatenteerd. Dat leidde tot een juridische strijd die na 20 jaar werd bijgelegd. Pavel ontving ettelijke miljoenen van Sony
@v/h schrijverdezes, toen ik een jaartje geleden met dit blog begon verbaasde het me zeer dat er zoveel lezers op schilderijen zijn afgebeeld. Inmiddels heb ik ontdekt dat het er duizenden moeten zijn. Wel valt me op dat het vaak schilderijen betreffen uit de 2e helft 19e eeuw, alsof toen het lezen op zijn hoogtepunt was.
@ mari, dat van Pavel was mij onbekend. Toch sneu voor zo iemand. Komt vaker voor denk ik dat een groot bedrijf met de eer gaat strijken.
Een reactie posten