Het meisje in de gele jurk

Hope 5

Erwin Olav is een Nederlandse topfotograaf. Hij was de laatste zomergast afgelopen zondag die een avondje televisie mocht vullen. De meeste indruk maakte op mij niet de getoonde televisiefragmenten maar afbeeldingen van zijn eigen werk. Niet alles vind ik even mooi. Zijn mannelijke naaktfoto’s die een grote vitaliteit en viriliteit uitstralen doen mij niet zoveel, maar wellicht kijken mijn vrouwelijke collega’s daar anders tegenaan.
De beelden die ik hier laat zien, hebben een heel andere uitstraling. Ze zijn van een tijdloze schoonheid. Het meisje in de gele jurk, officiële naam van de foto is Hope 5, vind ik vergelijkbaar met het meisje met de parel van Johannes Vermeer. Het verstilde beeld met de prachtige harmonische kleuren is een genot om naar te kijken.
Ook het jaren vijftig beeld hieronder is treffend weergegeven, een mooi voorbeeld van hoe je zonder verf en kwast toch een mooi stilleven kunt maken.


Nu Erwin de vijftig gepasseerd is, is hij wat rustiger geworden en die harmonie is ook terug te zien in zijn huidige vrije werk, was zijn commentaar op bovenstaande foto’s.
Dat een leven zelden alleen maar rozengeur en maneschijn is, blijkt wel uit de andere kant van zijn verhaal. Sinds een aantal jaren heeft hij een longziekte waardoor de capaciteit van zijn longen langzaam afneemt. Het is waarschijnlijk dat hij steeds kortademiger gaat worden en op een gegeven moment met slangetjes aan de zuurstof moet totdat het helemaal niet meer gaat.
Dit sombere toekomstbeeld heeft hij verbeeld in een drieluik van zelfportretten. De drie bewerkte foto’s laat ik hier om praktische redenen (de beperkingen van een blog) onder elkaar zien. In het echt is het kunstwerk één geheel van drie portretten naast elkaar waardoor het contrast groter is dan bij het zien van drie losse foto’s. Kunst kijken moet je daarom ook in het echt doen en niet alleen door middel van afbeeldingen in een boek of op het internet.
De titels I wish, I am en I will be zijn een compacte adequate beschrijving van zijn verloren dromen en angsten voor de toekomst.
Soms wil je kunst zien die je tot rust brengt zoals het meisje in de gele jurk. Het is ook goed om af en toe kunst te zien die je juist onrustig maakt en je aan het denken zet over de kwetsbaarheid van je leven en het onherroepelijke einde.

I wish

I am

I will be