Dagdromen

John Michael Carter

Even dagdromen, heerlijk je gedachten en fantasie laten gaan zonder de beperkingen van alledag.
Dromen over de bibliotheek waar het goed toeven is, voor iedereen die even weg wil uit de drukte van het leven, om bij te komen bij een lekker kopje koffie met kranten, tijdschriften, boeken en internet binnen handbereik. De bibliotheek, die naast thuis en werk de derde plek is waar je graag komt en verblijft.
Over zo’n bibliotheek droom ik weleens wanneer ik wakker ben.

Laura Coombs Hills

Dat is nog eens frontaal presenteren

Meer frontaal presenteren, daar is vrijwel iedereen het wel over eens in bibliotheekland. In Japan deed men die ontdekking al een aantal jaren geleden.
Op de site van de IEAAU (Institute for East Asian Architecture and Urbanism) zag ik een prachtige bibliotheek voor prentenboeken in Iwaki City in Japan. Het gebouw, ontworpen door Tadao Ando, werd het gebouw van de maand in april 2006.

Een fragment van de betreffende site:

“A step in the direction of more light in our educational institutions is the Library of Picture Books in Iwaki City of Fukushima Prefecture by Tadao Ando. Here the overall atmosphere is bright, transparent, airy; nearly from any point inside the library one has a view over green closeby and over the ocean far away; no dust on or inside the books; from the walls with open bookshelves up to the ceiling every book is quasi laughing at you. This organization of the books in their individual cubicles seems to echo the structure of our human memory in the brain. In this library bright colours and funny forms and figures surround you everywhere. I am sure there is no sign, don’t laugh, anywhere. An atmosphere of playfulness, not awe or indoctrination, is the hallmark of this new paradigm of educational facility: it is new in content, and new in outer form. Admittedly this is a library for children’s books, picture books from all over the world, donated from a private collection. But to my mind it moves away from the established classical paradigm of what a library was and what it should look like. The library with various flights of stairs give children ample space to withdraw to their favourite corner and read, go to places to play together or to places to look outside and just dream. This library allows free movement, yes, breathes a sense of freedom. It does not need wardens to enforce rules. It is meant and designed as a domain of innocence, playfulness and joy.”

Prachtig zo’n kinderbibliotheek en wat een frontale presentatie, hoewel ik me wel afvraag hoe kinderen ooit een boek van de bovenste plank kunnen pakken, maar een mooi en aantrekkelijk interieur is het in ieder geval.

This is us

Mark Knopfler en Emmylou Harris met een heerlijk life nummer (Brussel, 2006). Ik kwam hen tegen op mijn rondwandeling op het internet. Zet een koptelefoon op, volumeknop op 10 en laat je meevoeren op het ritme, dat als een trein over je heen rolt.
Mensen die zo spelen zitten in een flow, op de toppen van hun kunnen en tegelijkertijd het gevoel hebben alsof het vanzelf gaat.

Lekker als je je werk af en toe zo ervaart, alles lijkt te lukken, je hebt lol in en op je werk én het lijkt ook nog vanzelf te gaan. Moe maar voldaan ga je vervolgens naar huis.
Ik hoop dat we samen af en toe in dat ritme komen en we de wereld toeroepen: This is us, Library Northwest Veluwe!
Nu eerst maar genieten van Knopfler & Harris om in de goede stemming te komen.

Hoog bezoek aan de bibliotheek te Harderwijk

Het is al weer even geleden maar de bibliotheek in Harderwijk heeft ooit koninklijk bezoek gehad. In 1818 bracht koning Willem I met zijn zoon Frederik een bezoek aan Harderwijk en bezocht daarbij ook de bibliotheek en de hortus (klik zonodig op de afbeeldingen om de tekstfragmenten te lezen)

Dit soort leuke ontdekkingen doe je als je aan het rondsnuffelen bent in de Historische Krantenbank van de Koninklijke Bibliotheek. Het gehele artikel over het bezoek vind je hier.
Door de digitalisering en de ontsluiting van oude kranten vanaf 1618 tot 1940 is er een schat aan informatie beschikbaar gekomen voor iedereen. Dit is ook bibliotheek zijn anno 2010.
Het lijkt me de moeite waard om eens te onderzoeken of wij als bibliotheek bijv. in samenwerking met de plaatselijke musea en historische verenigingen interessante historische stukken en/of foto’s kunnen digitaliseren en ontsluiten via onze website. De historische site van de KB was voor mij in ieder geval een ontdekking waar ik nog wel eens vaker zal ronddwalen.

"De goede orde, waarin alles is afgeloopen, de vrijwillige, ongekunstelde en onbeschrijfelijke vreugde, door al de ingezetenen, zelfs in de afgelegenste buurten, aan den dag gelegd, maar
vooral de uitstekende en aller haarten innemende minzaamheid van Z.M. en Z.K.H., zullen lang een aangenaam aandenken aan dezen dag, bij Harderwijks ingezetenen, verschaffen."
Zo eindigt het verslag van het koninklijk bezoek. Taal leeft en verandert voortdurend, dat merk je als je bovenstaand bericht leest.
Prachtig dat we nu zo makkelijk een blik in het verleden kunnen werpen, gewoon met een paar klikken op een zondagmiddag vanuit je luie stoel.

Symbool van de eeuwigheid

Er staat een Mugunghwa, ook wel roos van Sharon genaamd, in mijn tuin. Het is de nationale bloem van Zuid-Korea en wordt gezien als het symbool van de eeuwigheid.
Ik kan natuurlijk ook zeggen dat ik een bloeiende Hibiscus (hibiscus syriacus) heb gefotografeerd, maar dat klinkt toch wat minder poëtisch dan bloem van de eeuwigheid of Mugunghwa.

Wie gaat er winnen

Twee korte reclamefilmpjes, één voor de bibliotheek en één voor de i-pad. Die van de bibliotheek is en knipoog naar het oorspronkelijke filmpje van de i-pad (zelfde muziek, zelfde stijl, hier en daar zelfde tekst). Het zijn aantrekkelijke filmpjes die kort en krachtig zijn. Het lijkt een wedstrijd tussen oude en nieuwe media. Het filmpje van de bibliotheek kenmerkt zich door imposante gebouwen met geweldige collecties, een genot om er in rond te dwalen. Toch bekruipt bij mij het gevoel dat het bibliotheekfilmpje te laat komt. Niet alleen omdat het een namaak is van het i-pad filmpje maar ook omdat dit soort filmpjes er natuurlijk al hadden moeten zijn voordat er van een i-pad of iets dergelijks sprake was. Dat de bibliotheekbranche steeds meer aan de weg timmert is prima, beter laat dan nooit, maar het blijft de indruk geven van achter de ontwikkelingen aanlopen in plaats van leidend te zijn. Wie denk jij dat er op termijn gaat winnen, de bibliotheek met de prachtige collectie of de i-pad resp. één van z’n opvolgers?

Kunst of kitsch

De vraag wat kunst is en wat kitsch, is moeilijk te beantwoorden. De antwoorden op deze vraag veranderen voortdurend. Wat meestal geen probleem oplevert, is om zelf te bepalen wat je al of niet kunst vindt. Iedereen hanteert daarbij zijn eigen referentiekader. In de kunstwereld zelf is dat niet anders. Wat eerst als walgelijk banaal wordt gezien, kan jaren later als topkunst verkocht worden.
Ik las ergens een aardige definitie: Een kunstwerk moet de zintuigen én de geest prikkelen. Alleen een mooi plaatje is volgens deze definitie nog geen kunst. Het moet ook iets met je doen, je raken of aan het denken zetten.
Je kunt kunst ook eenvoudig omschrijven als alles wat door een kunstenaar als zodanig gemaakt is. Dat roept weer de vraag op wanneer iemand kunstenaar genoemd kan worden. Moet je daarvoor de kunstacademie gehaald hebben?
Een handige definitie vind ik zelf dat een kunstwerk meer aanspraak kan maken op de titel kunst naarmate meer mensen, deskundigen en leken, het als kunst zien.
Verschillen van mening blijf je echter houden. Ook bij kunstwerken in een museum vraag ik me soms af waarom anderen dit blijkbaar wel kunst vinden.
Echt belangrijk is de vraag over kunst of kitsch overigens niet, want je bepaalt zelf wat jou aanspreekt. Toch staat ons waardeoordeel ook niet helemaal los van de officiële, door deskundigen bepaalde, waarde van een kunstwerk. Als je het tv-programma Tussen Kunst en Kitsch weleens hebt gezien, begrijp je wat ik bedoel. Zodra een voorwerp als zeer zeldzaam en waardevol wordt beoordeeld, kijkt de eigenaar vaak heel anders tegen datzelfde voorwerp aan dan voordat hij die kennis had. Eigenlijk is dat vreemd, want waarom zouden we iets mooier gaan vinden als blijkt dat het veel geld waard is, maar blijkbaar zitten wij zo in elkaar.
Waarom deze verhandeling over kunst of kitsch?
Mijn blog heeft regelmatig een ander schilderij waarop lezende mensen zijn afgebeeld, de meeste van erkende kunstenaars. Op zoek naar afbeeldingen van dit soort schilderijen kom ik ook weleens wat foto’s van beeldjes tegen van lezende figuurtjes. Die beeldjes zetten mij aan het denken over kunst of kitsch.
Ik denk niet dat er veel mensen bovenstaande schattige figuurtjes beoordelen als kunst. Toch lijken de beeldjes niet zo heel veel te verschillen van onderstaande kunstwerken van Jeff Koons, een beroemde Amerikaanse kunstenaar. Het gekopieerde schoorsteenbeeldje van de figuurtjes met het varkentje is, eind jaren tachtig, voor veel geld door het Stedelijk Museum van Amsterdam aangekocht.
Grappig om te zien hoe kunst uit kitsch ontstaat.

Niets mooier dan een mooi verhaal

Op het spoor gezet door Edwin Mijnsbergen, dé informatie-aandrager van bibliotheek Nederland, zag ik op de site van Bibliotheek 2.0 een filmpje van een optreden van Eppo van Nispen tot Sevenaer. Eppo was directeur van de beste bibliotheek van Nederland en is nu directeur van de stichting CPNB.
Waarom moet je naar Eppo luisteren? Omdat Eppo geestig is én omdat hij zinnige dingen zegt over de bibliotheek in de toekomst.
De lezing werd gegeven tijdens een conferentie van TEDx. TED is een non-profit organisatie die regelmatig conferenties belegd met aantrekkelijke sprekers over talloze onderwerpen. Het idee er achter is ideeën die het waard zijn zoveel mogelijk te verspreiden. Het bezoeken van de lezingen is meestal een kostbare zaak maar het aardige is dat iedere lezing ook op het internet gezet wordt.
Alle lezingen van TEDx in Rotterdam vind je hier, maar luister en geniet eerst van Eppo van Nispen tot Sevenaer met medewerking van zijn overleden grootmoeder.

Eppo van Nispen tot Sevenaer - TEDxRotterdam 2010 from TEDxRotterdam on Vimeo.

Rhodos 13 - Het is mooi geweest

Je kunt het ook overdrijven, 13 blogberichten over een vakantie van 14 dagen. Het gewone leven is al weer een paar weken op gang gekomen. Daarom vandaag de laatste aflevering van het Rhodos fotoverhaal. De zonovergoten vakantiekleuren verdwijnen naar de achtergrond en maken plaats voor de frisse Nedelandse kleuren met veel groen en schaduw.
De foto’s van vandaag geven die kleurovergang weer, van zachte bruine tinten, via grijzen naar zwartwit.
De warme zuidelijke kleuren zijn prachtig maar ik vind onze getemperde kleuren ook schitterend én op de lange duur wat minder vermoeiend voor je ogen. Mooi grijs is niet lelijk, zeg ik vaak tegen Dorine.

Alles verdwijnt, maar deze zuil gaat toch al een behoorlijk tijdje mee. De scheuren maken haar nog mooier.

De zorgvuldigheid waarmee deze muren van twee huizen zijn opgebouwd is ontroerend. De bewoner links deel ik in bij de preciezen, zijn buurman bij de rekkelijken.

Wat wonderlijke steen aan het strand. Het lijkt wel of de binnenste steensoort erin is gedrukt alsof kinderen aan het kleien zijn geweest.

Verzameling grote stenen kogels, bowling formaat. Het gewicht werd wellicht aangegeven door één of meerdere driehoekjes in de steen te kerven.

Wat is dit nu weer? Dit is gewoon het trottoir waarover we dagelijks liepen, maar je kunt het ook ‘sneeuwvlokken in de nacht’ noemen. Het is maar net met welke ogen je er naar kijkt.

Dit prachtige koraal lag bij een toeristenwinkeltje in de schappen. We hebben het maar niet gekocht want koraal kan, vanwege de schaarste, maar beter met rust gelaten worden.

De hartelijke groeten van Dorine en Bas, het is mooi geweest.

Rhodos 12 - Ready made

Ongeveer een eeuw geleden werd de dadaïst Marcel Duchamp beroemd nadat hij een porseleinen urinoir als beeldhouwwerk presenteerde. Behalve een signering had hij niets toegevoegd aan dit gebruiksvoorwerp. Het was slechts van z’n gebruikelijke functie ontdaan en gepromoveerd tot kunstwerk. Dit tot grote ontsteltenis van critici en galeriehouders. Dit soort kunstwerken werden bekend onder de naam ready made of objet trouvé.
Hieraan moest ik denken bij de foto’s in deze blogpost.
Soms hoef je slechts de werkelijkheid te zien en vast te leggen om ‘kunstwerken’ te maken.
Hierboven zie je een oude grafsteen waar verschillende generaties korstmossen een prachtige kleurrijke tekening op hebben aangebracht.
Onderstaande foto’s zijn details van een verweerd kalkstenen muurtje waar restanten van verschillende verflagen gedeeltelijk zijn achtergebleven (De foto’s zijn het mooist als je ze vergroot door er op te klikken).

Rhodos 11 - Een blauwe wereld

Wat doe je, als je nog wel wat mooie foto’s van je vakantie wilt laten zien, maar ze passen niet in een bepaald onderwerp. Dan maak je een miniserie op kleur.

Hoe verder weg van Nederland hoe blauwer de lucht wordt.

Elektriciteit loopt bovengronds. De intrigerende glazen schijven schitterden in de zon.

’s Avonds vormden de elektriciteitsmasten met randapparatuur mooie silhouetten.

Niet alleen de lucht was blauw. Ook het water was er, afhankelijk van de diepte, in verschillende tinten blauw en overal glashelder.

De Turkse kust vanaf de boot naar Symi

Diepblauw water, een oranje boot en witte spetters zorgen voor een mooi contrast.

Deze monnik(?) zat wat dromerig voor zich uit te staren, wachtend op een bruisend biertje.

De dag loopt ten einde. De zon is onder. We keren huiswaarts over de blauwe vlonder op het strand. Ik zie een afgevallen bloem van de bougainvillea.

Rhodos 10 - De kunst van het weglaten

Vaak is op foto’s meer te zien dan wenselijk is. Dat leidt af. Door een uitsnede te maken maak je het beeld compacter. Je laat alleen dat zien waar het voor jou om draait. De afbeeldingen van raamkozijnen lenen zich goed om op die manier aardige composities te maken (zie onderstaande foto’s). De laatste twee foto’s zijn details van een boot die op de kant lag en van een stalen toegangsdeur die prachtig verkleurd was door de roestvorming.
Tijdens het bijsnijden werd ik opeens verrast door het bovenstaande beeld. De foto is een sterke uitvergroting van een deurpaneel. Ik zie al doende opeens een figuurtje opdoemen, dat ik nog niet gezien had toen ik de foto nam.
Zie jij ook in die knoest en wat verfresten een vogeltje dat met zijn vleugeltjes wappert alsof het een bad neemt?