Opgeblazen

Eind jaren zeventig maakte ik voor het eerst kennis met de kunst van Claes Oldenburg in het park van het Kröller-Muller Museum op de Hoge Veluwe. Een enorme blauwe troffel trok mijn aandacht. Dat zou een mooi standbeeld zijn voor mijn vader, dacht ik, die als metselaar zijn loopbaan op twaalfjarige leeftijd begon. Het heeft wel wat, zo’n opgeblazen voorwerp, een mooi statement waar je niet om heen kunt.
De van oorsprong Zweedse Oldenburg heeft later met zijn Nederlandse vrouw Coosje van Bruggen nog vele grote kunstwerken gemaakt die op hetzelfde idee geënt zijn: Alledaagse gebruiksobjecten zoals een schroef, een wasknijper en een tandenborstel uitvergroten tot enorme proporties.
Vele anderen, niet alleen kunstenaars, zijn met ditzelfde idee aan de haal gegaan. In de openbare ruimte kom je nog het meest de ‘reuzenstoel’ tegen.
In Barneveld is de ‘rode stoel’, oorspronkelijk eigendom van een meubelzaak, een bekend begrip.
De meeste ‘reuzenstoelen’ kwam ik op het internet in de Verenigde Staten tegen, waar, geloof ik, alles wat groter is dan bij ons.
Zo’n enorme stoel nodigt natuurlijk wel uit voor een foto waardoor we ineens allemaal op kaboutertjes gaan lijken.

Zelfs (ex-)ministers willen het pluche wel even verruilen voor zo'n groot houten gevaarte. Misschien moeten we als bibliotheek ook zo'n trekpleister creëren: een uitvergroot boek, een enorme pagina of dichtregel of alleen een hele grote letter..., maar het kan natuurlijk ook door de bezoeker een ereplaats te gunnen op zo'n grote voorleesstoel.