Vandaag las ik een grappig bericht.Op het dak van de protestantse gemeente De Oude Mattheus in Eibergen voelde een verdwaalde haan zich al jaren thuis. Nu is ontdekt dat de haan thuishoort op het dak van de Pancratiuskerk in Haaksbergen. De kerkhanen van beide kerken waren verwisseld. Bij de restauraties van beide kerktorens in 1998 en 1999 had een leidekkersbedrijf per ongeluk de hanen verwisseld. Bij de inrichting van een expositie in de kerk bleek dat de haan op de kerktoren niet dezelfde was als de haan op een afbeelding uit het historisch archief. Beide kerkhanen lijken niet op elkaar, maar toch heeft niemand het ooit opgemerkt. De Haaksbergse haan lijkt meer op een kip, terwijl Eibergen een echte haan heeft. Het leidekkersbedrijf heeft beloofd dat beide torens hun originele bewoner terug krijgen. Met als goedmakertje een nieuwe goudlaag.
De geschiedenis van het haantje op de kerk begint al meer dan 1000 jaar geleden. De bisschop van Brescia, liet in 820 voor de toren van zijn kerk een haan vervaardigen. In de daarop volgende eeuwen staat er op veel torenspitsen een vaak vergulde haan. Hij wordt kraaiend voorgesteld, dus met geopende bek.
Al in de vroege christelijke kunst wordt vaak een haan afgebeeld. Het is meestal een verwijzing naar een uitspraak van Jezus die tegen de apostel Petrus zegt:
‘Voordat de haan twee keer kraait, zul je me drie keer verloochenen.’
Op Lutherse kerken staat doorgaans een zwaan, die verwijst naar de theoloog Johannes Hus (Hus betekende in zijn landstaal: gans). In Praag werd hij in 1415 wegens vermeende ketterijen op de brandstapel gebracht. Hij zou toen uitgeroepen hebben: "Jullie verbranden een gans, maar er zal een zwaan uit zijn as herrijzen". Deze uitspraak zou een eeuw later (1517) in verband worden gebracht met Maarten Luther en zo werd de zwaan het herkenningsteken van de Lutherse kerk.
BeantwoordenVerwijderenBron: Wikipedia