Deze blog gaat over de Surinamers zelf. Geen verhaal over wat zij doen of niet doen maar gewoon een paar prachtige foto’s van Surinaamse vrouwen en kinderen die ik op internet tegenkwam.
Zie het als een eerbetoon aan een land dat wij natuurlijk nooit als kolonisten zomaar hadden moeten inpikken.
De eerste foto vind ik het mooiste beeld, bijna een icoon zoals Het Melkmeisje van Vermeer.
Je ziet dat de web2.0-generatie ook in Suriname is aangetreden. Door de komst van internet en de mobieltjes zit niemand meer op een eiland of eenzaam in het oerwoud. We vormen samen steeds meer één groot netwerk.
6 opmerkingen:
Mooie foto's. De laatste laat idd zien dat de wereld nu een stukje kleiner is geworden :-P
Wederom mooie foto's
als aanvulling:
De kotomisi, zoals de kledingstukken worden genoemd, wordt nog steeds gedragen bij feestelijke gelegenheden. Er bestaan koto's voor verschillende gelegenheden, onder andere de verjaardagskoto, werkkoto, rouwkoto, trouwkoto. De bijbehorende hoofddoek, de angisa (soms anisa), heeft een speciale betekenis. De vouwwijze van de hoofddoek drukt een boodschap uit. Het vouwen van deze hoofddoeken is een speciale kunst die mondeling wordt overgedragen en ook nog steeds onderwezen wordt. Ook de draagwijze van de koto zelf kan een boodschap uitdrukken.
Bron: wikipedia
uit ervaring: de boodschap kan uitdrukken "ik ben beschikbaar"
Oeps ging een beetje fout bij het plaatsen van mijn reactie. Fa waka mi goedoe's. Ik heb thuis een super mooie foto van mijn granma met een kotomisi als meisje van een jaar of twintig.
Grappig hé, dat communiceren met de kleding. Doet me een beetje denken aan die actie van de plusmarkt. Met een groen draagmandje was je een single op zoek naar een relatie en met een blauw mandje was je al 'bezet' ....
Een reactie posten